طی سال‌هایی که رهبر نظام نوپای سیاسی ایران با حضور روحانیان در مناصب اجرایی مخالف بودند، مجموعه‌ای از اتفاقات و حوادث ضد امنیتی، ترورها، بمب‌گذاری‌ها و ناآرامی‌ها موجب هرج و مرج سیاسی و شهادت هسته اولیه نیروهای انقلاب شد. این حوادث دردناک و خونین رفته رفته موجب تغییر نظر امام و موافقت با ورود روحانیان به عرصه‌های اجرایی کشور شد. ایشان در پاسخ به استفساری که ۱۹ شهریور ۱۳۶۰ جواب دادند به صراحت گفتند «… چون اضطرار است و افراد دیگر که مطرح‌اند رای طبیعی ندارند، می‌پذیرند.»